directief

zelfst.naamw.

Verbuigingen:

directieven

1) de directief (m): een naamval die de richting waarin de handeling voert weergeeft

Voorbeeld:

`Het Baskisch kent een directief.`

2) het directief: een dwingende opdracht gewoonlijk van een overheid, richtlijn

Bron: WikiWoordenboek.

Toon uitgebreidere definities

Volgens het Centrum voor Leesonderzoek kent 88% van de Nederlanders en 79% van de Vlamingen het woord `directief`.