knakken

werkw.

Uitspraak:	['knɑkə(n)]
Afbreekpatroon:	knak·ken
Vervoegingen:	knakte (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft geknakt (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

breken zonder af te breken

Voorbeeld:	`geknakte bloemstelen`
Er is iets geknakt in iemand.	(iemand voelt zich plotseling verdirietig en machteloos) `Er is iets in hem geknakt toen zijn vrouw hem verliet.`
met je vingers knakken	(je vingers zo bewegen dat er een kort, droog geluid uit je knokkels klinkt)

Zie ook:

Synoniemen

breken

3 definities op Encyclo

er een scherpe bocht in maken, waaraan je kan zien dat het gebroken is vb: hij knakte de roos met opzet het verdriet heeft haar geknakt [ze kan het niet meer verwerken]
1) Knikken 2) Barsten 3) Breken 4) Zwikken 5) Knauwen 6) Krakken 7) Kreuken
met een knak breken Jaar van herkomst: 1599 (Kil. )

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

De verleden tijd van knakken is 'knakte'. Het voltooid deelwoord is 'heeft geknakt'.

'breken zonder af te breken'

knakken spel je K N A K K E N

Een ander woord knakken is breken.

Op andere websites

Recentelijk gezocht