postuleren

werkw.

Uitspraak:	[pɔsty'lerə(n)]
Afbreekpatroon:	pos·tu·le·ren
Vervoegingen:	postuleerde (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft gepostuleerd (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

(een stelling) als geldig aanvaarden zonder dat er bewijs voor is

Synoniemen:

veronderstellen, aannemen

Synoniemen

5 definities op Encyclo

iets naar voren brengen waarvan je denkt dat het waar is vb: hij postuleerde een opvallende bewering
1) Opname in een geestelijke orde aanvragen 2) Aannemen 3) Werkzaam zijn 4) Vooronderstellen
procesrecht: zonder bewijs aannemen; veronderstellen. Bijv. enerzijds ~ we dat ICT autonoom sturend zal gaan worden, anderzijds ...
van tevoren een denkbeeld of voorlopige waarheid aannemen als grondslag van een redenering, stelling of zienswijze; veronderstellenderwijs van iets uitgaan, iets vooronderstellen solliciteren, inzonderheid naar een ambtelijke functie
zonder bewijs het bestaan aannemen Jaar van herkomst: 1919 (WNT )

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

De verleden tijd van postuleren is 'postuleerde'. Het voltooid deelwoord is 'heeft gepostuleerd'.

'(een stelling) als geldig aanvaarden zonder dat er bewijs voor is'

postuleren spel je P O S T U L E R E N

Andere woorden voor postuleren zijn aannemen en vooronderstellen.

Op andere websites

Recentelijk gezocht