de heuvel

zelfst.naamw. (m.)

Uitspraak:	[ˈhøvəl]
Verbuigingen:	heuvel|en, heuvel|s (meerv.)

lage kleine berg

Voorbeeld:

`Nederland heeft geen bergen, en ook niet veel heuvels.`

© Kernerman Dictionaries.

bult hoogte

• het gras aan de andere kant van de heuvel is altijd groener. (=men denkt dat anderen geen problemen hebben)
Naar de spreekwoorden

•een kleine verhoging in het landschap.

een reliëfvorm die boven zijn omgeving uitsteekt met hellingen van niet meer dan 500 m hoogte – ook een heuvelrug, een heuvelrij

niet zo steile verhoging in het landschap vb: het landschap bestond uit glooiende heuvels

Hoge grond.

[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Heuvel``] Eene afzonderlijk liggende hoogte van min of meer kegelvormige gedaante en slechts weinige honderde ellen boven de omring...