uithuwelijken

werkw.

Uitspraak:	['œythywələkə(n)]
Afbreekpatroon:	uit·hu·we·lij·ken
Vervoegingen:	huwelijkte uit (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft uitgehuwelijkt (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

(iemand) dwingen te trouwen met iemand die hij of zij niet zelf heeft uitgekozen

Voorbeeld:

`Zij is op haar twaalfde jaar door haar ouders uitgehuwelijkt aan een man die ze niet kent.`

uithuwen   wegschenken   

• 1) Uithuwen 2) Wegschenken 3) Tot echtgenote geven
• Uithuwelijken gebeurt door een vader die zijn dochter tegen haar zin verplicht te gaan trouwen met een man die hij voor haar heeft uitgekozen, zoals gebruikelijk in islamitische samenlevingen. Dat gebeurde vroeger ook wel in Nederland en België , maar tegenwoordig is het in beide landen strafbaar . [basiswoo...

Toon uitgebreidere definities

Wat is de verleden tijd van uithuwelijken?

De verleden tijd van uithuwelijken is 'huwelijkte uit'. Het voltooid deelwoord is 'heeft uitgehuwelijkt'.

Wat betekent uithuwelijken?

'(iemand) dwingen te trouwen met iemand die hij of zij niet zelf heeft uitgekozen'

Hoe spel je uithuwelijken?

uithuwelijken spel je U I T H U W E L I J K E N

Wat is een ander woord voor uithuwelijken?

Andere woorden voor uithuwelijken zijn uithuwen en wegschenken.

Zoek uithuwelijken op Woordenlijst.org
Zoek uithuwelijken op Google
Zoek uithuwelijken op Wikipedia