de toonhoogte

zelfst.naamw. (v.)

Verbuigingen:

toonhoogten
toonhoogtes

1) de frequentie van de grondtoon van een geluidssignaal

2) de relatieve afstand van een toon ten opzichte van een andere toon

Synoniemen

toon

7 definities op Encyclo

1) Muziekterm 2) Klankgeluid
De 'toonhoogte' (Engels: 'pitch') van een toon is het aantal trillingen per seconde, de frequentie, van de grondtoon. In de muzieknotatie geeft een noot op de notenbalk de te spelen toon aan.
De hoogte of diepte van een muzikale toon of ander geluid, afhankelijk van de relatieve snelheid van de trillingen die het geluid voortbrengen. Categorie: Abstracte Begrippen > akoestische begrippen.
De hoogte van een toon. Deze wordt bepaald door de plek van een noot op een notenbalk.
Dit heeft met hoog en laag te maken. De plek op de notenbalk geeft aan hoe hoog de toon klinkt. Noten die hoog staan klinken hoog en noten die laag staan klinken laag.

Deze woorden eindigen op toonhoogte:

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

Het is 'de toonhoogte', want toonhoogte is vrouwelijk. Als je het aanwijst is het 'die toonhoogte'.

'de frequentie van de grondtoon van een geluidssignaal' en 'de relatieve afstand van een toon ten opzichte van een andere toon'

toonhoogte spel je T O O N H O O G T E

Een ander woord toonhoogte is toon.

Op andere websites

Recentelijk gezocht