tantaliseren Nederlands woordenboek

4 definities op Encyclo

Let op: Spelling van 1858 tandtergen. Tantalus, volgens de fabelleer, de naam van eenen koning der Oudheid, die, uit hoofde van zijne euveldaden, door de goden ter helle was gedoemd, en daar, onder eenen boom, vol van de schoonste vruchten, in het water staande, niet eten of drinken kon; figuurlijk, een rijke...
1) Belust maken zonder dat er bevrediging op volgt 2) Tandtergen 3) Doen watertanden
belust maken zonder te bevredigen (toon de herkomst via de etymologiebank)
Spreekwoorden: (1914) Iemand tantaliseeren, d.i. iemand kwellen, plagen, door een lust of eene begeerte bij hem op te wekken, die niet kan worden bevredigd; aldus genoemd naar Tantalus, die door de goden veroordeeld was om in de onderwereld eeuwig honger en dorst te lijden, hoewel hij midden in het water ston...

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Op andere websites

Recentelijk gezocht