de taalkunde

zelfst.naamw. (v.)

Uitspraak:	['talkʏndə]
Afbreekpatroon:	taal·kun·de

wetenschap die zich bezighoudt met hoe de taal van mensen in elkaar zit ^taalkunde

Voorbeeld:	`Nederlandse taalkunde`
Antoniem:	letterkunde
Synoniem:	linguïstiek

linguïstiek   

• 'Taalkunde', ook wel 'taalwetenschap' of 'linguïstiek', is de wetenschappelijke studie van de natuurlijke talen. Taalkunde is de wetenschappelijke studie van de natuurlijke talen, de door mensen tegen elkaar gesproken talen die op natuurlijke wijze als moedertaal verworven worden.
• • [wetenschap] wetenschap die taal als onderzoeksobject heeft.
• bestudeert de manier waarop talen in elkaar zitten vb: grammatica is onderdeel van de taalkunde
• 1) Alfawetenschap 2) Taalkennis 3) Taalwetenschap 4) Beoefening van de taalwetenschap 5) Wetenschap 6) Grammatica 7) Linguïstiek
• Wetenschappelijke bestudering van taal als een systeem; omvat de structuur, geluiden en betekenis, alsook de geschiedenis van de onderlinge relaties tussen talen en de culturele plaats die taal inneemt binnen het gedrag van de mens. Categorie: Vakgebieden > linguïstiek en aanverwante vakgebieden.

Toon uitgebreidere definities

• vergelijkende taalkunde

Is het 'de taalkunde' of 'het taalkunde'?

Het is 'de taalkunde', want taalkunde is vrouwelijk. Als je het aanwijst is het 'die taalkunde'.

Wat betekent taalkunde?

'wetenschap die zich bezighoudt met hoe de taal van mensen in elkaar zit'

Hoe spel je taalkunde?

taalkunde spel je T A A L K U N D E

Wat is een ander woord voor taalkunde?

Een ander woord taalkunde is linguïstiek.

Zoek taalkunde op Woordenlijst.org
Zoek taalkunde op Google
Zoek taalkunde op Wikipedia