het substantief

zelfst.naamw.

Uitspraak:	['sʏpstɑntif]
Afbreekpatroon:	sub·stan·tief
Verbuigingen:	substantieven (meerv.)

woordsoort die je gebruikt om een persoon of ding aan te duiden ^taalkunde

Voorbeeld:	`De meeste woorden in het Nederlands zijn substantieven, bijvoorbeeld tafel, liefde, hemel, partner, konijn, plant enz.`
Synoniem:	zelfstandig naamwoord

• (Substantief, Substantivum) Een zelfstandig naamwoord
• •zelfstandig naamwoord. (+audio)
• woord dat een mens, dier of ding noemt vb: de woorden 'hond' en 'geluk' zijn substantieven
• 1) Zelfstandig naamwoord 2) Taalkundige term 3) Woord 4) Naamwoord
• zelfstandig naamwoord

Toon uitgebreidere definities

• predicaatssubstantief

substantief (zelfstandig naamwoord)

Is het 'de substantief' of 'het substantief'?

Het is 'het substantief', want substantief is onzijdig. Als je het aanwijst is het 'dat substantief'.

Wat is het meervoud van substantief?

Het meervoud van substantief is 'substantieven'. Eén substantief, twee substantieven.

Wat betekent substantief?

'woordsoort die je gebruikt om een persoon of ding aan te duiden'

Hoe spel je substantief?

substantief spel je S U B S T A N T I E F

Zoek substantief op Woordenlijst.org
Zoek substantief op Google
Zoek substantief op Wikipedia