stuiteren

werkw.

Uitspraak:	['stœytərə(n)]
Afbreekpatroon:	stui·te·ren
Vervoegingen:	stuiterde (verl.tijd enkelv.)
Vervoegingen:	heeft gestuiterd (volt.deelw.) Toon alle vervoegingen

herhaaldelijk op en neer of heen en weer (laten) stuiten

Voorbeelden:

`Bij het centrifugeren staat de wasmachine te stuiteren`,
`een bal stuiteren`

Zie ook:

Synoniemen

Intensiveringen

Hoe kun je met stuiteren een ander begrip versterken?
stuitergek;

3 definities op Encyclo

1) Bikkelen 2) Terugspringen 3) Knikkeren 4) Term uit de basketbalsport 5) Basketbalterm 6) Stuiten 7) Veren 8) Dribbelen
knikkeren Jaar van herkomst: 1706 (WNT stuiter )
Stuiteren is hoppen, veren, terugkaatsen, bonzen. [basiswoordenlijst groep 7]

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

De verleden tijd van stuiteren is 'stuiterde'. Het voltooid deelwoord is 'heeft gestuiterd'.

'herhaaldelijk op en neer of heen en weer (laten) stuiten'

stuiteren spel je S T U I T E R E N

Een ander woord stuiteren is stuiten.

Op andere websites

Recentelijk gezocht