Al liefde is als een spel van lucht en water:
De wind blaast voort, de witte golven vlieden...
`t Is schòòn, dat schittrend stoeien te bespieden,
Maar iedereen, die meê wil doen, vergaat er.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

De bomen dorren in het laat seizoen
En wachten roerloos den nabijen winter.
Wat is dat alles stil, doodstil, ik vind er
Mijn eigen leven in dat heen gaat spoên.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

De zee, de zee klotst voort in eindeloze deining,
de zee, waarin mij ziel zichzelf weerspiegeld ziet,
De zee is als mijn ziel, in wezen en verschijning,
zij is een levend schoon, en kent zichzelve niet.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

Dichter is slechts hij, voor wie de kunst is geen woordgespeel, maar de tot muziek zich verklankende aandoening zijner ziel.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

Herman gaat nu studeren in Dante en de Chemie,
Hij moest liever sturen aan zijn Tante een Colibrie.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

Ik ben een God in `t diepst van mijn gedachten.
En zit in `t binnenst van mijn ziel ten troon.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

Ik houd erg van een mooi uitzicht buiten, maar ik moet er iets bij te drinken hebben.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

Ik ween om bloemen in den knop gebroken
en vóór de ochtend van haar bloei vergaan.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

Maar wie ook wint er ter wereld iets met klagen of door woên?

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter

Schoonheid is het leven in zijn fijnste essence.

Willem Kloos    ()
Nederlands dichter