verjaring Nederlands woordenboek

Synoniemen

14 definities op Encyclo

. 1. (c) Tijdsverloop met volgens het recht verkrijgende of bevrijdende werking. Rechtsmiddel dat moet worden ingeroepen, dus niet automatisch wordt toegepast. 2. Zie Vervolgingsverjaring.
'Verjaring in het burgerlijk recht' betekent dat men door verloop van een door de wet bepaalde tijd in rechte iets verkrijgt, 'verkrijgende verjaring', of van een verbintenis wordt bevrijd, 'bevrijdende verjaring'. Daarnaast kan door verjaring een erfdienstbaarheid ontstaan: iets dat lang geduld is moet men b...
(Eng: statute of limitations) Misdaden verjaren, d.w.z. de schuldige kan na een bepaalde periode niet meer voor het misdrijf worden berecht en bestraft. Voor bepaalde misdrijven geldt echter geen verjaring. Een Verdrag over de niet-toepasbaarheid van statutaire beperkingen voor oorlogsmisdrijven en misdrijven...
Let op: Spelling van 1858 prescriptie, het verkrijgen van een voordeel, uit hoofde dat een ander zijn regt binnen eenen bepaalden tijd niet doet gelden, en hetzelve alzoo heeft verloren
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] rechtsmiddel om door verloop van tijd eigendom te verkrijgen of van een verbintenis bevrijd te worden. De eerste soort van verjaring (Latijn usucapio) wordt wel de acquisitieve, de andere (Latijn praescriptio) de extinctieve usucaptie genoemd.

Deze woorden beginnen met verjaring:

Herkomst volgens etymologiebank.nl

Op andere websites

Recentelijk gezocht