deductief

bijv.naamw.

Uitspraak:	[dedʏk'tif]
Afbreekpatroon:	de·duc·tief

als iets berust op deductie

Voorbeeld:

`Bij deductief redeneren vertrek je van een algemene wet en die pas je toe op concrete situaties.`

3 definities op Encyclo

1) Afleidend 2) Het een uit het ander afleidend
Het afleiden van een nieuwe stelling, bewering of hypothese uit bestaande stellingen of theorieen. Deductie staat tegenover inductie.
Zie inductief.

Vraag & Antwoord voor je slimme speaker

'als iets berust op deductie'

deductief spel je D E D U C T I E F

Op andere websites

Recentelijk gezocht